Papierowe drogi

🌟 Cześć!   Pierwszy raz na tym blogu pojawia się tak współczesna książka. Z uwagi na brak dostępu do mojej wielobarwnej półki z książkami, które określam jako „Przygodowe klasyki”, sięgnęłam po „klasyczną” dla polskiego pisarza – Jakuba Żulczyka – szczególnie ze względu na premierę serialu na podstawie wspomnianej książki.   💦 Osobista wycieczka anegdotyczna   Osobiście mogę się określić jako regularna czytelniczka twórczości pana Jakuba. Swoją przygodę z jego prozą zaczęłam wiele lat temu, gdy przeczytałam „Zmorojewo”, aby na jej podstawie stworzyć atrakcję na Nocy Bibliotek w moim małym, rodzinnym mieście. Miałam wtedy około 13–14 lat i było to moje pierwsze zderzenie z tak mroczną literaturą. Wcześniej czytałam książki przygodowe, obyczajowe i fantastykę, która stała po przeciwnej stronie półki w bibliotece. W moim świecie nagle zrobiło się miejsce na pana Żulczyka – to nazwisko wprowadziło się do mojej świadomości i sprawiło, że zawsze już będę zwracać uwagę na ...

✨Cześć! Ostatnio postanowiłam sięgnąć po coś innego, żeby przełamać monotonię w moich blogowych wpisach. Mimo to nadal trzymam się moich pierwotnych założeń – piszę o klasykach literatury. Tym razem szczęśliwym trafem, wracając z pracy, wpadła mi w oko książka Mario Puzo Ojciec chrzestny. Pomyślałam: "Ale mam szczęście – nigdy wcześniej nie oglądałam nawet fragmentu kultowego, oscarowego filmu z 1972 roku, więc nie mam pojęcia, co się wydarzy w książce." Oczywistym było, że muszę ją uratować z półki w antykwariacie i nareszcie zrozumieć fenomen tego tytułu. Jakże wielkie było moje zaskoczenie, gdy okazało się, że książka o mafii może mnie tak bez reszty wciągnąć! Nie bez powodu to klasyk sam w sobie. 🌸O fabule słów kilka Akcja książki rozgrywa się po II wojnie światowej. Poznajemy rodzinę Corleone podczas wesela jedynej córki, Connie. Wśród gości są trzej synowie głowy rodu – najstarszy, impulsywny Santino (przez bliskich nazywany Sonny), nieco naiwny Fredo oraz wycofany, tr...

Cześć!   💧Tomek, tygrys i ja - czyli tam i bez powrotu Dzisiaj przychodzę z moja ulubioną książką z wszystkich, które będą recenzowane w "Podróżniczych klasykach". Pozwolę sobie na małą wycieczkę anegdotyczną.  Pierwszy raz przeczytałam "Tomka w krainie kangurów" w 4 klasie szkoły podstawowej, czyli dokładnie 13 lat temu. Co prawda - już wcześniej książki stały się moją pierwszą, bezgraniczną miłością, a to wszystko dzięki bibliotece w moim małym rodzinnym mieście. Jednak to właśnie nasz wybitny polski pisarz - Alfred Szklarski- otworzył moje oczy na nowy gatunek utworów - książki podróżnicze z bryzą przygody w tle. Pomiędzy stronami "Tomka (...)", a dokładniej rzecz ujmując pomiędzy 70 a 71 stroną w moim wydaniu książki, odkryłam razem z młodym Tomkiem, że podróże nie tylko kształcą umysł, ale i potrafią zmienić bieg życia - ze spokojnego dryfu na porywający prąd morski. W wspomnianym rozdziale odgrywa się historia, która jest punktem zwrotnym w naszych ...